Der Körper + der andere –/sie zwischen den Grenzen von Real//Traum//Digital
Stadtmuseum Düsseldorf 1-18 November 2019
Dare Dance Digitalize wurde finanziert und reiste für 18 Tage (1.-18.11.2019) nach Düsseldorf, Deutschland. Es wurde als eine von 30 aus insgesamt 700 Bewerbungen von Künstlergruppen (Tanz-Performance & bildende Künstler) aus ganz Europa im Rahmen der 2. Runde des europäischen Programms „i-portunus creative europe mobility project“ ausgewählt “, finanziert von der Europäischen Union. Es war eine Koproduktion des Projekts Dare Dance Digitalize The 3D, des Stadtmuseums Düsseldorf und der Organisation KRASS in Düsseldorf, in der Künstler*innen Workshops für benachteiligte Gruppen von Kindern und Jugendlichen anbieten.
Vom 2.11. bis 15.11. führte Antonis Bertos performative interdisziplinäre Methodenforschung im Bereich der Ausstellungen des Museums durch. Das Stadtmuseum Düsseldorf ist ein dreistöckiges Museum mit einer Vielzahl von Exponaten. Die erste Etage ist der zeitgenössischen Kunst gewidmet, während die beiden nächsten Etagen historischen Düsseldorfer Exponaten (historische Kostüme und Gegenstände aus dem Mittelalter) gewidmet sind. Ein zentrales Ziel des Projektdesigns war es, die Grenzen zwischen dem Realen, dem Traum und dem Digitalen zu untersuchen.Es begann mit dem anfänglichen Gedanken und der Notwendigkeit, Folgendes zu kommunizieren: Unser ganzes Leben ist eine ständige Verhandlung zwischen dem, was jetzt wahr ist, und dem, was in der Zukunft wahr sein könnte. In unserem Alltag ist es, als ob wir in zwei parallelen Welten leben – der realen und der Traumwelt – unseren Gedanken und unseren Träumen. Nur durch die Verhandlung von Realität und Traum können wir zu einer substantielleren Realität gelangen. Das digitale Stück erforschte die Kommunikation durch die visuelle Erfassung des Traumelements.
Diese Beziehung wurde auf folgende mediale Weise untersucht: Die Interaktion der Performer-Tänzer (Live-Exponate) mit den Museumsexponaten, aber auch die Verwendung von Video als Exponat.
-
5.11-15.11 Untersuchung der Beziehung seines Körpers als Performer in Interaktion mit den Exponaten und den Besuchern des Museums
-
9.11 In Zusammenarbeit mit Anna Kempin, Absolventin der Staatlichen Tanzschule Köln, erforscht sie das Verhältnis ihres Körpers zu Exponaten ihrer Wahl. Welche Exponate er auswählt und wie er mit ihnen interagiert, um die Real-Traum-Digital-Verbindung (Video)
-
12.11 In Zusammenarbeit mit Tasi Halle, Künstlerin von KRASS Düsseldorf und Opernsängerin an einem Theater in Köln, Untersuchung der Beziehung des Liedes zu Exponaten ihrer Wahl, um die Verbindung zwischen real und traumhaft wiederzugeben (Live-Performance)
-
16.11. Abschlussshow für Key Actors of Düsseldorf mit den Darstellern Artemis Manakou und Nikos Karapanagos, gestaltet von Antonis Bertou.
Darüber hinaus führte Antonis Bertos folgende Gemeinschaftsaktionen durch:
-
2.11.-11.11. Bewegungstheater-Trainingsprogramme für 10 Grundschulkinder im Flüchtlingslager Meineckestraße
-
14.11. Bildungsprogramm Gewaltfreie Kommunikation, Bewegungstheater und Videotanz für 30 Jugendliche am Hellenischen Gymnasium Düsseldorf
Alle oben genannten visuellen und repräsentativen Forschungen wurden mit dem tieferen Ziel durchgeführt, herauszufinden, wie wir stehen und einander sehen können (normalerweise gehen wir so schnell an dem anderen vorbei, dem Andersartigen, dass wir ihn unsichtbar machen). Vor allem, um die Träume des anderen zu sehen, sie zu teilen, um neue Kanäle der Kommunikation und Verbindung zu schaffen.
«Το Σώμα και η Πόλη που κατοικούμε μέσα από δύο έργα videodance // Όταν τα ψηφιακά μέσα γίνονται σύμμαχοι του σώματος και του δημόσιου χώρου»
Η εισήγηση του Αντώνη Μπέρτου που επιλέχθηκε και παρουσιάστηκε στην Ημερίδα “Το σώμα στον δημόσιο χώρο ως βίωμα και ως πράξη” στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (Χανιά) σε συνδιοργάνωση του Dance Days Chania Festival και της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνείου Κρήτης, την Κυριακή 23 Ιουλίου 2023.
Επιστημονική επιτροπή:
Αλέξανδρος Βαζάκας (Αρχιτέκτων, Αναπλ. Καθηγητής Π.Κ.)
Δρ. Αριάδνη Μίκου (Αρχιτέκτων, Ερευνήτρια Χορού)
Δρ. Στεριανή Τσιντζιλώνη (Επίκουρη καθηγήτρια Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ)
Δήμητρα Χατζησάββα (Αρχιτέκτων, Αναπλ. Καθηγήτρια Π.Κ.)
Σοφία Φαλιέρου (Χορογράφος, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Dance Days Chania)
Ως επιστήμονα και ως καλλιτέχνη με απασχολεί πάρα πολύ όπως και πολλούς από εμάς το θέμα της αποδοχής της διαφορετικότητας.
Η δομή της εισήγησης μου αποτελείται από δύο μέρη:
Στο Α’ μέρος θα παρακολουθήσουμε αποσπάσματα από το κινηματογραφικό έργο για χορό με τίτλο, L' image inconsciente du corps, που έχω δημιουργήσει με το Dare Dance Digitalize.
Είναι εμπνευσμένο από το ομότιλο βιβλίο της Γαλλίδας ψυχαναλύτριας Φρανσουα Ντολτό που σημαίνει “η ασυνείδητη εικόνα του σώματος”
Στη συνέχεια και με αφορμή αυτό, θα αναφερθώ στην αφετηρία των πραγμάτων που είναι η σχέση με τον εαυτό και πως ο εαυτός μας κατοικεί το σώμα μας. Στη συνέχεια πως αυτή η αίσθηση του εαυτού μας βιώνει το δημόσιο χώρο.
Στο Β’ μέρος θα παρακολουθήσουμε αποσπάσματα από το Rise.Fall.Rise Again του Dare Dance Digitalize όπου θα αναφερθώ στη διεργασία συνειδητοποίησης και αυτοπροσδιορισμού του ατόμου σε σχέση με τον Άλλον στο δημόσιο χώρο.
Α’ ΜΕΡΟΣ
Στο L' image inconsciente du corps επικεντρώθηκα στη σχέση με τον εαυτό και την ασυνείδητη εικόνα του σώματος στο δημόσιο χώρο. Ο δημόσιος χώρος εδώ έπαιξε το ρόλο ταυτόχρονα ενός πραγματικού και ενός εσωτερικεύμένου χώρου στις παρυφές συνειδητού και ασυνειδήτου. Πιο συγκεκριμένα, το Βαλλιάνιο Μέγαρο της Εθνικής Βιβλιοθήκης στην οδό Πανεπιστημίου στην Αθήνα υπήρξε ιδανικό. Χάρη στις μεγαλοπρεπείς στριφογυριστές μαρμάρινες σκάλες, είχαμε τη δυνατότητα να τοποθετήσουμε την είσοδο της χορεύτριας που συμβολίζει το συνειδητό από τη δεξιά κλίμακα και της χορεύτριας που συμβολίζει το ασυνείδητο από την αριστερή κλίμακα. Ο τόπος συνάντησης τους είναι η είσοδος της βιβλιοθήκης με τις πόρτες όμως ερμητικά κλειστές προς το εσωτερικό του κτιρίου, όπως και το ασυνείδητό μας. Η χορογραφία είναι κυρίως γραμμική ώστε να έρχεται σε συμφωνία με τις αρχιτεκτονικές γραμμές της βιβλιοθήκης. Ενδιάμεσο μεταβατικό αντικείμενο των δύο κόσμων (συνειδητού και ασυνειδήτου) και των δύο σωμάτων των χορευτριών καθίσταται ένα υλικό με μεγάλη πλαστικότητα, το λευκό ριζόχαρτο: λεπτό, εύπλαστο διαφανές και αδιαφανές ταυτόχρονα.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να εισάγω την έννοια του όρου ‘ασυνείδητη εικόνα του σώματος’. Όπως γράφει η ψυχαναλύτρια Francoise Dolto στο ομότιτλο βιβλίο της: ''Το σωματικό σχήμα είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους. Καθορίζει το άτομο ως εκπρόσωπο του ανθρώπινου είδους, ανεξαρτήτως τόπου, χρόνου ή συνθηκών κάτω από τις οποίες ζει.
Όμως η εικόνα του σώματος είναι προσωπική στον καθένα : συνδέεται με το υποκείμενο και με την ιστορία του. Υπόβαθρο του ναρκισσισμού, είναι κατ' εξοχήν ασυνείδητη. Είναι η συμβολική ενσάρκωση του επιθυμούντος υποκειμένου. Η εικόνα του σώματος είναι η ανα πάσα στιγμή ασυνείδητη μνήμη όλων των βιωμένων σχέσεων και παράλληλα είναι επίκαιρη, ζωντανή, δυναμική: μπορεί να μεταμφιέζεται ή να παροντοποιείται στην εδώ και τώρα σχέση. Κάθε επαφή, κάθε επικοινωνία με τον εαυτό μας και τον άλλο στηρίζεται στην εικόνα του σώματος.
Μου ήταν πολύ σημαντικό να βρω μια σύνδεση ανάμεσα στο βαθιά εσωτερικό χώρο με τον εξωτερικό και το δημόσιο.
Σε αυτό το σημείο ήρθε η κάμερα, ως ένα βλέμμα με πρόθεση. Να συμπεριλάβει, να ενσωματώσει όλα τα κομμάτια που ήταν διαχωρισμένα, τον κατακερματισμένο εαυτό, ένα βλέμμα πλήρους αποδοχής, ένα θεραπευτικό βλέμμα. Ένα βλέμμα που αγκαλιάζει την ύπαρξη. Ένα βλέμμα που χτίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Ένα βλέμμα που περιβάλλει, αναδεικνύει, θεραπεύει, εμπνέει. Αυτό το βλέμμα που όσοι άνθρωποι το έχουν δεχθεί, το θυμούνται σε όλη τους τη ζωή.
Β’ ΜΕΡΟΣ
Το Rise.Fall.Rise Again εξερευνά την έννοια της ταυτότητας, της ετερότητας και της αποδοχής της διαφορετικότητας. Στην αρχή, τοποθετεί τα σώματα των τριών ερμηνευτών στον αστικό χώρο, σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Αθήνας στην οδό Πανεπιστημίου στα Προπύλαια. Ένας χώρος όπου θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η καρδιά της καθημερινότητας της πόλης, αλλά και το σημείο όπου ξεκινούν οι συλλογικές διεκδικήσεις.
Τα στοιχεία της ταυτότητας του κάθε ατόμου ξεδιπλώνονται μέσα από το δίπολο I am/I am not, με μια ξεκάθαρη στόχευση αυτοπροσδιορισμού που επιλέγει το ίδιο το άτομο επειδή αυτό επιθυμεί. Η αφήγηση οδηγείται σε μια ηχηρή ´´κινητική κραυγή´´ από τους τρεις ερμηνευτές: ´´I am not afraid of diversity´´ - Δε φοβάμαι τη διαφορετικότητα και ´´I will fight against any discrimination´´ - Θα αγωνιστώ ενάντια σε κάθε διάκριση. Η τελευταία σκηνή τοποθετείται στη σιδηροδρομική γέφυρα του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου ‘Πειραιάς-Κηφισιά’, στο σταθμό Καλλιθέας. Αποτυπώνει τη σύνδεση, αλλά και την αποτυχία σύνδεσης, την ευαλωτότητα τις νίκες ενάντια στη διάκριση και τον αποκλεισμό αλλά και τις ήττες
Στο ´´Rise.Fall.Rise Again´´ το σώμα ελκύεται από το έξω, μια ασυγκράτητη ορμή του σώματος να συνδεθεί με τα άλλα σώματα της πόλης: για να γίνουν ορατές και ουσιαστικά σεβαστές όλες οι ταυτότητες των ανθρώπων. Είμαι το σώμα μου, είμαι η πόλη μου, είμαστε οι άνθρωποι που αγωνιζόμαστε μαζί για κοινές αξίες, για κάτι μεγαλύτερο.
Οι θεατές βρίσκονται μπροστά σε εικόνες που αφορούν τη μάχη του σύγχρονου σώματος, ενάντια σε διακρίσεις, αποκλεισμούς και φόβους ετερότητας, η οποία πολλές φορές είναι άνιση και οδηγεί το σώμα σε αλλεπάλληλες πτώσεις.
Σημαντικό ρόλο και πηγή έμπνευσης του ´´Rise.Fall.Rise Again´´ αποτέλεσε το πολυσύνθετο μουσικό σύμπαν του νορβηγικού συγκροτήματος Ulver, ενός συγκροτήματος που πειραματίζεται με πολλά διαφορετικά μουσικά είδη. Στη μουσική τους σύνθεση ´´So falls the world´´, στήριξα την εικόνα των σύγχρονων σωμάτων που πέφτουν με κάθε ετεροφοβική επίθεση-ακρότητα-δολοφονία: Είναι σα να σωριάζεται στο έδαφος όχι μόνο το θύμα της επίθεσης αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα-ολόκληρος ο κόσμος.
Εδώ έρχεται και η έννοια της εσωτερικής απεραντοσύνης. Η εσωτερική απεραντοσύνη είναι το 8 κεφάλαιο του εξαίρετου βιβλίου του Gaston Bachelard « Η Ποιητική του Χώρου» : Το 8ο κεφάλαιο αυτού του εξαιρετικού βιβλίου ξεκινά με τη φράση του Rilke. ´´Ο κόσμος είναι μεγάλος, αλλά μέσα μας είναι βαθύς σαν θάλασσα.´´. Για κάθε σώμα που σωριάζεται στο έδαφος κυριολεκτικά ή μεταφορικά από μια ετεροφοβική επίθεση, θα υπάρχει πάντα η αίσθηση απεραντοσύνης με την οποία μπορούμε να συνδεθούμε και να δημιουργήσουμε φυσικό και εσωτερικό χώρο για να ξανασηκωθούμε και να φωνάξουμε με τη φωνή, με το σώμα μας, με όλο μας το ´´είναι``: Δε φοβάμαι τη διαφορετικότητα και - Θα αγωνιστώ ενάντια σε κάθε διάκριση.
Κλείνοντας, θεωρώ πολύ σημαντικό να γίνει ο χορός ένας κεντρικός, ένας κρίσιμος λόγος για την εποχή μας και ο δημόσιος χώρος ένας κεντρικός και κρίσιμος χώρος. Τα ψηφιακά μέσα μπορούν να αποδειχθούν πολύ σημαντικοί σύμμαχοι για τον παραπάνω σκοπό. Ας νιώσουμε στο σώμα μας, αυτή την ασυγκράτητη ορμή του, να σχετισθούμε με ανθρώπους από διαφορετικά πεδία και να δώσουμε ένα κοινό αγώνα: για το σώμα, το χορό, το δημόσιο χορό, την αίσθηση της κοινότητας και του μοιράσματος σκέψεων και συναισθημάτων, χώρο να ακούσουμε τον άλλο άνθρωπο και για να γίνουν ορατές και ουσιαστικά σεβαστές όλες οι ταυτότητες.
L' image inconsiente du corps:
Concept- Dramaturgy: Antonis Mpertos
Direction: Antonis Mpertos - Vangelis Papevangeliou
Kinesiology : Antonis Mpertos
Dancers: Melina Davveta, Konstantina Latari
Cinematography-Editing: Vangelis Papevangeliou
Original Music: Sylvein (NL)
Recording/Mix : Manos Apostolopoulos
Production: Dare.Dance.Digitalize
Based on: Francoise Dolto's psychanalytic work
Rise Fall Rise Again
Concept- Dramaturgy: Antonis Mpertos
Direction: Antonis Mpertos - Vangelis Papevangeliou
Performers: Ina Varka, Ioanna Karategou, Antonis Mpertos
Cinematography-Editing: Vangelis Papevangeliou
Original Music: Ulver
Production: Dare.Dance.Digitalize
Special Thanks: Natalia Petala, Jacklin Fischer (Theater der Klaenge), Artemis Manakou, Kymothoi Studio, Maria Zervou, Arbeit Und Leben, Fenna Godhoff
Funded by: Federal Ministry of Foreign Affairs, Senior Citizens, Women & German-Greek Youth Office
Υβριδικό Πρόγραμμα '' I AM ANOTHER ''
Athens // Monemvasia // Düsseldorf
Ιανουάριος 2022 - Ιανουάριος 2023
Το "i am another" υπήρξε ένα πολύπλευρο και πολυσύνθετο project που σχεδίασε ο Αντώνης Μπέρτος μαζί με τη χορογράφο Jacqueline Fischer από το THEATER DER KLÄNGE στο Düsseldorf, τη Ναταλί Πεταλά και τη Julia Hallebach υπεύθυνες στην iJAB (Υπηρεσία Διεθνών Δραστηριοτήτων για τη Νεολαία) στη Βόννη και τη Fenna Godhoff από τον οργανισμό νέων Arbeit und Leben NRW . Συνεργάστηκαν 4 οργανισμοί: DARE DANCE DIGITALIZE (Αθήνα), Κυμοθόη - Kimothoi Άμκε Παραστατικών Τεχνών Θόη (Μονεμβασιά) Theater der Klange και Arbeit und Leben (Düsseldorf,).Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 35 νέοι και νέες,18-29 ετών από Ελλάδα και Γερμανία. Οι συμμετέχοντες ήταν επαγγελματίες νέοι χορευτές, νέοι πολιτικοί επιστήμονες, κοινωνιολόγοι και νέοι κινηματογραφιστές. Στόχος του προγράμματος ήταν οι νέοι να συναντηθούν και με την καθοδήγηση των επαγγελματιών να δημιουργήσουν videodance, video και live dance performance ενάντια στο ρατσισμό και με πρόσθετες θεματικές τις έννοιες της ταυτότητας και ετερότητας.
Το πρόγραμμα χωρίστηκε σε τρείς φάσεις:
Α' Φάση: Οι συναντήσεις από το Φεβρουάριο του 2022 ως και αρχές Ιουλίου πραγματοποιήθηκαν διαδικτυακά μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας.
Στην Ά Φαση οι νέοι χρησιμοποιώντας κάμερες που δόθηκαν από το πρόγραμμα τράβηξαν σύντομα πλάνα από την πόλη τους την Αθήνα και το Düsseldorf, με θέμα το ρατσισμό, την ταυτότητα και ετερότητα.
Β' Φάση: 8ήμερο residency στην Κυμοθόη στη Μονεμβασιά και open air παρουσίαση στο κάστρο.
Γ' Φάση: 8ήμερο residency στο THEATER DER KLÄNGE στο Düsseldorf και παρουσίαση στο θέατρο του Humbold Gymnasium
Το πρόγραμμα χρηματοδοτήθηκε:
Α+Β φάση:
-Υπουργείο Νεολαίας της Γερμανίας (Federal Ministry of Foreign Affairs, Senior Citizens, Women and Youth)
-Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας ( ΕΓΙΝ-DGJW).
-Με την υποστήριξη του προγράμματος «Living Labs: International Places for
Tolerance» του iJAB (International Youth Work Bonn/Germany).
Γ' Φάση:
-Υπουργείο Νεολαίας της Γερμανίας (Federal Ministry of Foreign Affairs, Senior Citizens, Women and Youth)
Κατά τη διάρκεια της Ά Φασης εκτός από τη Jacqueline Fischer και τον Αντώνη Μπέρτο, δίδαξαν η Άρτεμις Μανάκου (σωματικό θέατρο) η Μαρία Ζερβού (παιδαγωγική του θεάτρου), ο Βαγγέλης Παπαευαγγελιου (κινηματογραφικές τεχνικές) και ο Jeorg Lensing (sound design).
Συνεργαστήκαμε με τη μεταφράστρια και γλωσσική εμψυχώτρια τη Μελίνα Λαίνα από τον οργανισμό Vision Networks Athens. Στην Ά Φάση του προγράμματος συμμετείχε ως παρατηρητής το ίδρυμα JFF (Institute for Media Education in Research and Practice)-ερευνητικό κέντρο στην Κολωνία που κάνει έρευνες για τις τάσεις των νέων με τα new media, με την ερευνήτρια Franciska Koschei.
Κατά την Ά φαση του προγράμματος είχαμε την χαρά και την τιμή να έχουμε δύο φιλοξενούμενους εισηγητές:
-Την Ακτίνα Σταθάκη υπεύθυνη καλλιτεχνικού προγραμματισμού του 1927 art space, η οποία μας παρουσίασε διαδικτυακά, ερευνητικό και φωτογραφικό υλικό απο την έκθεση "madder and madder and hotter and hotter" με θέμα τo κίνημα Black Lives Matter και την ιστορία της ρατσιστικής βίας στην Αμερική.
-Την καθηγήτρια Εθνολογίας του Πάντειου Πανεπιστήμιου την κυρία Ειρήνη Τουντασσάκη, η οποία έκανε εισήγηση για θέματα ετερότητας και ταυτότητας.
Στη Β' φάση του προγράμματος στη Μονεμβασιά επιπλέον σεμινάρια-παρουσιάσεις πραγματοποίησαν οι:
-Ramiro Gabriel Valerio Lemez : "Partnering"
-Μπέττυ Αγγελοπούλου και Μάγια Γκουρτσογιάννη:"Mindful Process of creating our "Alter Ego" using the technique of collage"
-Paola Evelina Gallarato: Παρουσίαση μέρους του φωτογραφικού της έργου με σύγχρονους χορευτές στη Γερμανία
Στην Γ' φάση του προγράμματος στο Düsseldorf επισκεφθήκαμε κέντρο υποδοχής προσφύγων-μεταναστών στο κέντρο της πόλης, όπου μας μίλησε πρόσφυγας από το Αφγανιστάν για τα βιώματα του καθώς και υπεύθυνη του κέντρου.
Επιπλέον σεμινάριο contact και partnering από τον Geronimo Dorkas.
Στην τελική εκδήλωση στο Dusseldorf συμμετείχαν οι μουσικοί: Antonius Papamichail, Helena Katsiavara, Mariam Thamnopoulou και Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος
Δημιουργία Αφίσας: Κυριάκος Καλογερίνης (Μονεμβασιά), Θάνος Ράπτης (Dusseldorf)
Photo credits: Paola Evelina Gallarato
Οι νέοι-νέες συμμετέχοντες -ουσες του προγράμματος:
Σοφία Μαρτίου,Μαίρη Γιαννούλα, Sophia Otto, Yun Sun Choi Sunny, Ίνα Βαρκά, Ιωάννα Καρατέγου, Joséphine Lensing, Φωτεινή Καραγιάννη, Mariam Τhamnopolou Mia Merker , Μίλτος Μαστρογιάννης, Timon Aydin, Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, Michael Bayen, Carl Brandenburger, Frieda Boss, Δέσποινα Γάζη, Αγγελος Πανάγος, Γιάννης Πανάγος, Παναγιώτης Μανάκος, Αγγελική Κατσομαλλιάρη, Χριστιάννα Χ, Σοφία Χιονίδη, Λένα Αμαραντίδη, Μυρτώ Στολίδη, Νεφέλη Καστανιά κ.α.
Ένα πολύ μεγάλο "ευχαριστώ" και βαθιά ευγνωμοσύνη για όσους και όσες πίστεψαν στο πρόγραμμα "I am another", πίστεψαν στο Dare.Dance.Digitalize και συνέβαλαν με το τρόπο τους και από τη θέση τους να δημιουργήσουμε όμορφες και ουσιαστικές συναντήσεις-δεσμούς-σχέσεις και καλλιτεχνικά έργα ενάντια στο ρατσισμό και σε κάθε είδους αποκλεισμό.
